Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Κακοποίησης

Η 19η Νοεμβρίου έχει κηρυχθεί Παγκόσμια ημέρα κατά της κακοποίησης του παιδιού. Είναι μια απόφαση που πάρθηκε ομόφωνα από οργανισμούς πολλών χωρών, Ευρωπαϊκών και μη, προκειμένου να δοθεί περισσότερη σημασία στο γεγονός ‘ότι όλο και περισσότερα παιδιά σήμερα είναι θύματα μιας απίστευτης βίας από τους ενήλικες. Πάνω από 128 οργανισμούς σε περισσότερες από 50 χώρες – ανάμεσά τους και «Το Χαμόγελο του Παιδιού», έχουν ανταποκριθεί στο κάλεσμα για να συμμετάσχουν σε μια διεθνή «συμμαχία» που σκοπό έχει την πρόληψη, την οργάνωση ενημερωτικών συναντήσεων και την προώθηση κανονισμών ασφαλείας που θα διέπουν τη χρήση του internet. Η επιλογή της 19ης Νοεμβρίου έγινε για να συνδυαστεί με την παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα του παιδιού, στις 20 Νοεμβρίου.   

Αξίζουν 5' λεπτά από το χρόνο σας για να δείτε το βίντεο που η ομάδα του protagon.gr, μετά από αίτημα του Χαμόγελου του Παιδιού πέρσι, ετοίμασε, με 4 μαρτυρίες παιδιών.

 

Η παιδική κακοποίηση αποτελεί συχνό και σοβαρό κοινωνικό φαινόμενο του αιώνα μας και έναν από τους βασικότερους παράγοντες παιδικής θνησιμότητας. Τα παιδιά συνήθως κακοποιούνται μέσα στην ίδια τους την οικογένεια ή την ευρύτερη κοινότητα όπου ζουν, από άτομα που γνωρίζουν και σπανιότερα από αγνώστους. Η παιδική κακοποίηση μπορεί να πάρει διαφορετικές μορφές (σωματική, σεξουαλική, συναισθηματική κακοποίηση και παραμέληση) μεταξύ των οποίων υπάρχουν ομοιότητες που πολλές φορές συνυπάρχουν (Beckett, 2007; Howe, 2005; Taylor & Daniel, 2005; Wilson & James, 2002 etc).

Έχουν πραγματοποιήθηκαν αρκετές μελέτες στην Ελλάδα σχετικά με την παιδική κακοποίηση (Agathonos – Georgopoulou & Browne, 1997; Τσιάντης & Διαρεμέ, 2004; Χατζηφωτίου κ.ά, 2003), οι οποίες υπολογίζουν τα θύματα σε πολλές χιλιάδες. Ωστόσο, όπως προαναφέραμε, ο αριθμός κρουσμάτων παιδικής κακοποίησης στην Ελλάδα δεν είναι αντιπροσωπευτικός της πραγματικότητας εξαιτίας της απουσίας ενός συστήματος υποχρεωτικής αναφοράς και στην απροθυμία του ιατρικού προσωπικού των νοσοκομείων και των εκπαιδευτικών να εμπλακούν. Έτσι καταγράφονται ως κακοποίηση μόνο οι σοβαρές περιπτώσεις (Αγάθωνος – Γεωργοπούλου & Μαραγκός, 1995; Ζαφείρης, Ζαφείρη & Μουζακίτης, 1999; Πετρόπουλος & Παπαστυλιάνου, 2001).

Πρόσφατα στην Ελλάδα ψηφίστηκε ο Νόμος 3500/2006 «Για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας», στον οποίο υπάρχει ειδική αναφορά στον ρόλο που διαδραματίζει ο εκπαιδευτικός στην προστασία κακοποιημένων παιδιών. Στο άρθρο 23 του Νόμου προβλέπεται ότι οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι πληροφορούνται ή διαπιστώνουν ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος μαθητή έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας, ενημερώνουν, χωρίς καθυστέρηση, τον διευθυντή της σχολικής μονάδας, κι αυτός με τη σειρά του τον αρμόδιο εισαγγελέα, ή την πλησιέστερη αστυνομική αρχή.